Dokumentacja
geodezyjna
W 1998 r. Narodowy Instytut Kultury Peru - Oddział w Arequipie (INC-A) wyznaczył obszar wielokąta o powierzchni ok. 50 km2 (czerwona linia na mapie), który objął stanowisko Toro Muerto oraz kilka cmentarzysk znajdujących się w jego sąsiedztwie i został otoczony formalną opieką prawną. Cztery lata później teren ten dostał się na listę Dziedzictwa Narodowego Peru, został otoczony cementowymi reperami, a w kilku miejscach stanęły tablice Ministerstwa Kultury informujące o znaczeniu kompleksu.
W sezonach 2015 i 2016 Projekt Archeologiczny Toro Muerto, kierowany przez Karolinę Juszczyk i Abrahama Imbertisa, zlokalizował punkty wyznaczone przez INC-A i rozpoczął przygotowania do opracowania nowej siatki geodezyjnej kompleksu (z użyciem tachimetru cyfrowego - Total Station) niezbędnej do wytyczania obszarów stanowiska, które miały zostać dokładniej skontrolowane.
W sezonach 2017 i 2018 Projekt Badań Archeologicznych Toro Muerto używając najnowocześniejszego sprzętu pomiarowego opartego na technologii pomiarowej RTK GPS założył nową siatkę geodezyjną na całym obszarze stanowiska. Zadanie to wykonali Abraham Imbertis i Lesly Tapia z firmy Arqueomática SAC stale współpracujący z Projektem. Siatka ta dowiązana jest do oficjalnego repera (punktu 'C') Narodowego Instytutu Geograficznego (IGN) znajdującego się w pobliskiej miejscowości La Candelaria, która położona jest u podnóża potężnego kompleksu archeologicznego.
Po uzyskaniu z IGN precyzyjnych danych dotyczących aktualnej lokalizacji punktu 'C' można było wyznaczyć na stanowisku siedem głównych punktów geodezyjnych, na których oparto nową siatkę pomiarową. Została ona później wykorzystana zarówno przy prowadzeniu badań wykopaliskowych, jak i wykonywaniu nalotów dronem w celu uzyskania precyzyjnej ortofotomapy terenu.
Siatka była również wykorzystywana do określania dokładnego położenia poszczególnych bloków skalnych z petroglifami i podziału stanowiska na sektory. Niezbędna była również do stworzenia (na podstawie zdjęć lotniczych wykonywanych z dronów) trójwymiarowego modelu terenu stanowiska .
Stworzenie nowej siatki geodezyjnej stanowiło wstęp do opracowania dokładnej ortofotomapy całej przebadanej części stanowiska. Powstała ona na bazie kilku tysięcy zdjęć lotniczych, które pokryły obszar ok. 10 km2.
Dzięki współpracy nawiązanej z Narodowym Instytutem Geograficznym Peru zadanie to wykonał specjalistyczny zespół kartografów kierowany przez majora Fabiana Brondiego Ruedę dysponujący zaawansowanym sprzętem technicznym i oprogramowaniem niezbędnym do realizacji tego wymagającego przedsięwzięcia.
Fotogrametryczne zdjęcia terenu wykonano przy użyciu heksakoptera Abox 6, zaprojektowanego i wyprodukowanego przez peruwiańską firmę Robotic Air Systems. Praca obejmowała trzy etapy: fazę lotów rozpoznawczych, serię nalotów zdjęciowych i obróbkę gabinetową zebranych danych.
W chwili obecnej Projekt dysponuje szczegółową ortofotomapą najważniejszej, centralnej części stanowiska, współrzednymi wszystkich zlokalizowanych bloków skalnych pokrytych petroglifami (ok. 2600 zabytków), a także cyfrowym, trójwymiarowym modelem ukształtowania terenu, który może służyć do prowadzenia analiz przestrzennych.
